سلام ! خیلی خوش اومدین ! این پست ثابته و همیشه بالای همه ی پست های جدیده!
در موردم!
- من کی هستم ؟
خب سوال خوبیه ... یه نوازنده ی گیتار آماتور با اطلاعات دست و پا شکسته و ابتدایی از موسیقی که متاسفانه دانشجو هم هستم !(از تاریخ مطالب وب معلومه!)
- هدفم چیه ؟
من اینجام تا هر اونچه که از منابع محتلف اعم از اساتید ، کتاب ها ، فیلم های آموزشی و ... در رابطه با گیتار یاد می گیرم رو به بیان ساده و روون و مختصر و مفید در اختیارتون بذارم . چند سالی می شه گیتار می زنم ولی آماتورم . ولی یه سری تجربه هایی هم یاد گرفتم که اونا رم باهاتون به اشتراک می ذارم .
همونطور که گفتم من چندان حرفه ای نیستم ! هدفمم بیان ساده ی مفاهیمه . پس لطفا اگر ایراد تئوری دیدین به بزرگی خودتون و مبتدی بودن من ببخشین . از اساتید امر بخاطر این که بعضی مفاهیم رو بیش از حد ساده سازی کردم معذرت می خوام . ولی هدفم هم سادگیه
من معتقدم مخاطب این وب هنرجو های نوازندگی گیتار هستن . نوازندگی قطعا بر پایه ی تئوری موسیقی هست ولی این به اون معنی نیست که هنرجوی نوازندگی باید از تک تک جزییات تئوریک خبر داشته باشه . بنابراین بنده هم در مطالبم جز بخشی از تئوری که لازمه ، حرفی نمی زنم .
اگه دوست داشتین ما رو به دوستای گیتاریستتون معرفی کنین !
سوالاتتون رو در بخش نظرات مطرح کنین . متاسفانه از قشر مظلوم دانشجو هستم گهگداری سرم شلوغه! اگر دیدین ظرف 2-3 روز به کامنتتون جواب ندادم ایمیلمو پایین نوشتم ، در خدمتتون هستم !
دوست عزیزمون این سوال رو پرسیدن:
«راستش من ۴ ساله که ویولن میزنم استادم فوق العاده سخت گیره و واقعا منو زده کرده به طوری که به استعدادم شک کردم..»
این روزا استعداد تو هر علم و هنر و فعالیتی تا حد زیادی کم رنگ شده! شاید بعضیا به خاطر ساختار ذهنیشون زودتر بگیرن! ولی اون بعضیای دیگم با تلاش و تمرین میتونن به اون سطح برسن. پس «نداشتن استعداد» منتفیه. اینو یادت باشه که تو پیشرفت خواهی کرد، حالا یا توی 1 هفته یا 1 ماه!
تازه...! از کجا معلوم بحث استعداده؟ آیا استادتون اینقدر به خودش و روش خودش ایمان داره که گردن شما انداخته؟ چه بسیارن استادایی که واقعاااااا روش خوبی ندارن و هنرجوشون هر چی شده به واسطه ی تلاش خودش شده!
چرا اینقدر مطمئن می گم بعضی استادا خوب نیستن!؟
بذارین بیشتر باز کنم... ببینین...هنرجو دو حالت داره کلا! یا کم انگیزه و پر مشغله و گاهی یکممم تنبله، یا پر انگیزه و پرتلاش! گروه اول که خب معمولاً ریزش می کنن و استادم پیش خودش می گه «خبببببب....تنبلی خودشون بوده!» در حالی که هنر استاد خوب اینه که این هنرجوها رو حفظ کنه! وگرنه هنرجوهای گروه دوم چه استاد خوب باشه چه بد، یه چیزی می شن بلاخره!
متاسفانه استاد شما به جای انگیزه دادن و حفظتون داره شما رو بی انگیزه تر می کنه و به نظرم به فکر عوض کردن استاد باشین. (این تجربه ی شخصی من بوده). و فراموش نکنین استاد خوب اونه که بتونه چیزی که بلده رو (حتی یک صفحه) به شما انتقال بده، نه کسی که خوب بزنه، اسم در کرده باشه و یا فلان مدرک بالا رو داشته باشه. البته هستن اساتیدی که هم خوب می زنن، هم بهترینن در اون سبک و هم بهترینن در بیان! ولی الحق بعضی اساتید فقط به درد این می خورن که وقتی حرفه ای شدین چند جلسه ای پیششون مستر کلاس برین وگرنه ابدا توی آموزش مقدماتی حرفی برای زدن ندارن! نه که نداشته باشن، اون بیان و حوصله و روش و متد تربیت هنرجوی تازه کار رو ندارن.
«همه میگن که استعدادشو داری ولی من راستش به خوندن خیلی علاقه دارم و چند وقته که تصمیم دارم در کنار ویولن گیتار بزنم نی دونم باید روی ویولن تمرکز کنم ولی خستم کرده»
اگه گیتار رو در حد خوانندگی می خواین یاد بگیرین، کار چنداااان سختی در پیش نیست (نسبت به یادگیری اصولی و کامل گیتار) و میتونین موازی با ویلن کار کنین. مشکلی ایجاد نمی شه براتون. روزی 20 دقیقه وقت بیشتر می خواد فقط.
سوال این پست رو دوست خوبمون هستی پرسیدن و سوال مهمی هست. سوال رو با رنگ قرمز میذارم و بعد جمله به جمله پاسخ میدم:
من بعد از یه ماجرایی به خوانندگی علاقه پیدا کردم و از اونجایی که نیاز به
یاد داشتن یه سازی داشت من با در نظر گرفتن علاقه ای که به گیتار داشتم
این ساز رو انتخاب کردم. و اون موقع بود که میخواستم سبک انتخاب کنم از
اونجایی که برای خوندن سبک پاپ به کار گرفته میشه این سبک رو خواستم برم
ولی پدر و مادرم لازم دونستن که تحقیق کنیم...
و چون که من ۱۲ سالمه همه ی اساتید و... گفتند که پاپ برای سن من اتلاف
وقته و به همین خاطر من یه ترم کلاسیک رفتم و الان ۳ ماه از پایان ترم
اولم میگذره و از کلاسیک زده شدم ولی باز هم علاقم به خواندن و نواختن
گیتار پا برجاست
به نکته ی خیلی خوبی اشاره کردین. این تجربه ی منم بود. خواستم به خوانندگان متذکر بشم سبک یا سازی که علاقه ندارن رو صرف صحبت بقیه نرن یاد بگیرن!! احتمال اینکه شما بی علاقه بری بعد علاقمند شی بسیار کم هست. بنابراین از همون اول دنبال سلیقتون باشین!
از نظر شما من الان به گیتار کلاسیک ادامه بدم یا پاپ رو شروع کنم؟
لطفا این رو در نظر بگیرید که من از نواختن تنها خسته و زده شدم
خب دوست عزیز! قطعا نظر بنده اینه که پی سلیقتون باشید. کلاسیک به خاطر پیچیدگی نسبی که در نت خوانی داره و در واقع در بعضی قطعات شما هم باید نت های بم بزنید هم زیر (همزمان) تمرکز و حوصله ی بیشتری می طلبه و چنانچه شما علاقه ای نداشته باشین خیلی سخته که بی انگیزه چنین حوصله ای رو روی قطعات کلاسیک بذارید!! البته در مورد سبک کلاسیک باید بدونید که سبک استاندارد و آکادمیک و جهانی گیتار هست و اگر شما بعدها بخواین در سطح دانشگاهی و کنسرواتوار باشید باید گیتار کلاسیک رو بدونید. همین!! برای نوازنده شدن برای دل خودتون و گروه و موزیک بند و آلبوم و ... هم هیچ نیازی به سبک کلاسیک ندارین. هر آنچه در تئوری لازمه در سبک های دیگه هم یاد می گیرید.
پس تا اینجا شد اگر پاپ دوست دارید، پاپ برید.
ولی چند تا نکته رو باید بدونید!!
گیتار پاپ صرفا زدن و خوندن نیست. این بخشی از گیتار پاپه، اما بخش کوچیکی از اون! حتما با استاد و متدی کلاس بگیرید که مبانی نوازندگی و نت خوانی و تئوری رو هم با شما کار کنن و صرفا زدن و خوندن نباشه. شما برای اینکه گیتاریست نامیده بشین باید دانش تئوری و توانایی اجرای نت های موسیقی و تکنیک ها رو داشته باشید. بنابراین حتما به استاد پاپتون بگین که در کنار ریتم نوازی و خوانندگی یواش یواش به شما مبانی تکنوازی و تکنیک ها و تئوری موسیقی رو هم آموزش بده تا به زودی نوازنده ی با سواد، قوی، همه جانبه و استانداردی بشید و بتونید بعد از این به راحتی وارد هر سبکی بشید.