گیتار من!

گیتار من!

نوشته های یک نوازنده گیتار بسیار آماتور!
گیتار من!

گیتار من!

نوشته های یک نوازنده گیتار بسیار آماتور!

پاسخ به سوالات (4) - سبک نوازندگی دست راست

با سلام و درود به خوانندگان عزیزم! یکی از دوستان و بازدیدکنندگان خوبمون این سوال رو مطرح کردن (سوال با قلم قرمز نوشته شده):

سلام ببخشید برای شروع گیتار پاپ فینگر استایل بهتره یا پیک استایل ؟؟ 

سلام به شما دوست عزیز! این موضوع بستگی کامل داره به دو مورد»:

1- توقع شما از گیتار پاپ (خوانندگی صرف و فعالیت به عنوان گیتاریست ریتم و یا ملودی نوازی و فعالیت به عنوان گیتاریست لید)
اگه فقط به خوانندگی و ریتم نوازی علاقه دارین، تمرین با انگشتا می تونه مناسب تر باشه! به شخصه ریتم نوازی رو با پنجه بیشتر می پسندم و راحت تر می تونم تکنیک های ریتم نوازی رو با پنجه اجرا کنم!
تبصره!: گیتارهای آکوستیک اغلب با مضراب نواخته می شن! حتی ریتم هاشون! 

2- برنامه ی بلند مدت شما برای ورود به سبک های دیگه.
مثال عرض می کنم! من به گیتار راک هم علاقه دارم و احتمال می دم یه روزی بخوام روش کار کنم! خب از االان پیک استایل یاد می گیرم! یا اینکه احتمال می دم بعد از یاد گیری مبانی مقدماتی، دوست دارم به سبک های فلامنکو، پاپ فلامنکو یا کلاسیک بیشتر برسم، خب از الان فینگر استایل کار می کنم!
تبصره !: هر استایلی (پیک یا انگشت) که انتخاب می کنین، مطمئن شین که دارین درست یادش می گیرین!! مثلاً کلی انگشت نوازی نکنین و که بعدش برین پیش یه استاد فلامنکو و بگه که تا الان اشتباه می زدین! یه موقع خدایی نکرده مجبور نشه بکوبه از نو بسازه!!

و اینکه بعدا میشه با تمرین از هردو مدل استفاده کرد؟؟؟

البته! محدود نباشین!! تو گیتار یه سری تمرینات داریم تحت عنوان «وارم آپ» ها یا «فینگر پاور«! اینا طراحی شدن برای افزایش سرعت و قدرت دست های راست و چپ و هماهنگیشون! می تونین این تمرینات رو یه روز با پیک و فرداش با انگشت بزنین! اینجوری با هر دو روش آشنا می شین و می تونین بسته به نیاز و حس و حال آهنگ، استایل مورد نظر رو انتخاب کنین!
تبصره: تکنیک هیبرید پیکینگ: تکنیکی هست که شما در حالی که مضراب رو بین شست و انگشت اشاره گرفتین، با انگشت های دیگه ی دست راستتون، بقیه ی سیم ها رو پوشش می دین! در واقع ترکیب جالبی از پیک استایل و فینگر استایله که با تمرین می تونین بهش مسلط بشین! بعضی اساتید معتقدن یه نوازنده ی پیک استایل با یادگیری تکنیک فینگر پیکینگ می تونه به راحتی قطعات کلاسیک رو اجرا کنه!

و اینکه نمیشه گیتار کلاسیکو با انگشت و بدون پیک یاد گرفت؟؟؟ 

من می خوام مطمئن شم که منظور شما رو گرفتم!
اگه منظورتون از گیتار کلاسیک، سبک نوازندگی کلاسیک و قطعات کلاسیک هست که جواب مثبته! اصن درستشم زدن با انگشته! اگه یه نوازنده ی پیک استایل بتونه قطعات کلاسیک رو با مضراب بزنه  با اطمینان عرض می کنم که کرک و پر و پشم و پیله ی اهل هنر می ریزه با زدنش! پس روش پایه و اصلی زدن قطعات کلاسیک با انگشته!
اگه منظور شما از گیتار کلاسیک، گیتارای معمولی (گیتاری که الکتریک و آکوستیک و ... نباشه!) هست و منظورتون سبک نبود هم باز پاسخ مثبته! آزادین که بین پیک، انگشت و یا تلفیقی از اونا انتخاب کنین.

توجه!
یه پست تو همین وب موجوده که به مزایا و معایب پیک و فینگر استایل پرداخته.مطالعه بفرمایین، امیدوارم مفید باشه براتون.

توجه دو!
شاید یه سری کارا، سرعتا، تکنیکا و ... تو بعضی استایلا راحت تر باشه (مثلا سرعتی زدن با مضراب دست یافتنی تره!) ولی با تمرین و ممارست توی هر استایلی، به معایب اون استایل غلبه می کنین و به سرعت ها و کیفیت های بالا می رسین!! پس این دغدغه ی سرعت و محدودیت و ... رو نداشته باشین و از درونتون نیاز سنجی کنین!

ممنون میشم یه توضیح کامل بدین عالی هستین

ممنونم دوست عزیز لطف شما رو می رسونه. امیدوارم به پاسخ سوالتون رسیده باشین!

پاسخ به سوالات (3) -

دوست عزیزمون این سوال رو پرسیدن:


«راستش من ۴ ساله که ویولن میزنم استادم فوق العاده سخت گیره و واقعا منو زده کرده به طوری که به استعدادم شک کردم..»


این روزا استعداد تو هر علم و هنر و فعالیتی تا حد زیادی کم رنگ شده! شاید بعضیا به خاطر ساختار ذهنیشون زودتر بگیرن! ولی اون بعضیای دیگم با تلاش و تمرین میتونن به اون سطح برسن. پس «نداشتن استعداد» منتفیه. اینو یادت باشه که تو پیشرفت خواهی کرد، حالا یا توی 1 هفته یا 1 ماه!


تازه...! از کجا معلوم بحث استعداده؟ آیا استادتون اینقدر به خودش و روش خودش  ایمان داره که گردن شما انداخته؟ چه بسیارن استادایی که واقعاااااا روش خوبی ندارن و هنرجوشون هر چی شده به واسطه ی تلاش خودش شده!

چرا اینقدر مطمئن می گم بعضی استادا خوب نیستن!؟

بذارین بیشتر باز کنم... ببینین...هنرجو دو حالت داره کلا! یا کم انگیزه و پر مشغله و گاهی یکممم تنبله، یا پر انگیزه و پرتلاش! گروه اول که خب معمولاً ریزش می کنن و استادم پیش خودش می گه «خبببببب....تنبلی خودشون بوده!» در حالی که هنر استاد خوب اینه که این هنرجوها رو حفظ کنه!  وگرنه هنرجوهای گروه دوم چه استاد خوب باشه چه بد، یه چیزی می شن بلاخره!

متاسفانه استاد شما به جای انگیزه دادن و حفظتون داره شما رو بی انگیزه تر می کنه و به نظرم به فکر عوض کردن استاد باشین. (این تجربه ی شخصی من بوده).  و فراموش نکنین استاد خوب اونه که بتونه چیزی که بلده رو (حتی یک صفحه) به شما انتقال بده، نه کسی که خوب بزنه، اسم در کرده باشه و یا فلان مدرک بالا رو داشته باشه. البته هستن اساتیدی که هم خوب می زنن، هم بهترینن در اون سبک و هم بهترینن در بیان! ولی الحق بعضی اساتید فقط به درد این می خورن که وقتی حرفه ای شدین چند جلسه ای پیششون مستر کلاس برین وگرنه ابدا توی آموزش مقدماتی حرفی برای زدن ندارن! نه که نداشته باشن، اون بیان و حوصله و روش و متد تربیت هنرجوی تازه کار رو ندارن.



«همه میگن که استعدادشو داری ولی من راستش به خوندن خیلی علاقه دارم و چند وقته که تصمیم دارم در کنار ویولن گیتار بزنم نی دونم باید روی ویولن تمرکز کنم ولی خستم کرده»


اگه گیتار رو در حد خوانندگی می خواین یاد بگیرین، کار چنداااان سختی در پیش نیست (نسبت به یادگیری اصولی و کامل گیتار) و میتونین موازی با ویلن کار کنین. مشکلی ایجاد نمی شه براتون. روزی 20 دقیقه وقت بیشتر می خواد فقط.




پاسخ به سوالات (2) - کلاسیک یا پاپ؟

سوال این پست رو دوست خوبمون هستی پرسیدن و سوال مهمی هست. سوال رو با رنگ قرمز میذارم و بعد جمله به جمله پاسخ میدم:


من بعد از یه ماجرایی به خوانندگی علاقه پیدا کردم و از اونجایی که نیاز به یاد داشتن یه سازی داشت من با در نظر گرفتن علاقه ای که به گیتار داشتم این ساز رو انتخاب کردم. و اون موقع بود که میخواستم سبک انتخاب کنم از اونجایی که برای خوندن سبک پاپ به کار گرفته میشه این سبک رو خواستم برم ولی پدر و مادرم لازم دونستن که تحقیق کنیم...
و چون که من ۱۲ سالمه همه ی اساتید و... گفتند که پاپ برای سن من اتلاف وقته و به همین خاطر من یه ترم کلاسیک رفتم و الان ۳ ماه از پایان ترم اولم میگذره و از کلاسیک زده شدم ولی باز هم علاقم به خواندن و نواختن گیتار پا برجاست


به نکته ی خیلی خوبی اشاره کردین. این تجربه ی منم بود. خواستم به خوانندگان متذکر بشم سبک یا سازی که علاقه ندارن رو صرف صحبت بقیه نرن یاد بگیرن!! احتمال اینکه شما بی علاقه بری بعد علاقمند شی بسیار کم هست. بنابراین از همون اول دنبال سلیقتون باشین!



از نظر شما من الان به گیتار کلاسیک ادامه بدم یا پاپ رو شروع کنم؟
لطفا این رو در نظر بگیرید که من از نواختن تنها خسته و زده شدم


خب دوست عزیز! قطعا نظر بنده اینه که پی سلیقتون باشید. کلاسیک به خاطر پیچیدگی نسبی که در نت خوانی داره و در واقع در بعضی قطعات شما هم باید نت های بم بزنید هم زیر (همزمان) تمرکز و حوصله ی بیشتری می طلبه و چنانچه شما علاقه ای نداشته باشین خیلی سخته که بی انگیزه چنین حوصله ای رو روی قطعات کلاسیک بذارید!! البته در مورد سبک کلاسیک باید بدونید که سبک استاندارد و آکادمیک و جهانی گیتار هست و اگر شما  بعدها بخواین در سطح دانشگاهی و کنسرواتوار باشید باید گیتار کلاسیک رو بدونید. همین!! برای نوازنده شدن برای دل خودتون و گروه و موزیک بند و آلبوم و ... هم هیچ نیازی به سبک کلاسیک ندارین. هر آنچه در تئوری لازمه در سبک های دیگه هم یاد می گیرید.


پس تا اینجا شد اگر پاپ دوست دارید، پاپ برید.


ولی چند تا نکته رو باید بدونید!!


گیتار پاپ صرفا زدن و خوندن نیست. این بخشی از گیتار پاپه، اما بخش کوچیکی از اون! حتما با استاد و متدی کلاس بگیرید که مبانی نوازندگی و نت خوانی و تئوری رو هم با شما کار کنن و صرفا زدن و خوندن نباشه. شما برای اینکه گیتاریست نامیده بشین باید دانش تئوری و توانایی اجرای نت های موسیقی و تکنیک ها رو داشته باشید. بنابراین حتما به استاد پاپتون بگین که در کنار ریتم نوازی و خوانندگی یواش یواش به شما مبانی تکنوازی و تکنیک ها و تئوری موسیقی رو هم آموزش بده تا به زودی نوازنده ی با سواد، قوی، همه جانبه  و استانداردی بشید و بتونید بعد از این به راحتی وارد هر سبکی بشید.

پاسخ به سوالات (1) - انتخاب ساز

درود سلام به دوستان عزیزم! تصمیم گرفتم از این به بعد بعضی سوالات رو پست کنم تا بقیه دوستان هم استفاده ببرن!

سوالات با رنگ قرمز نوشته می شه . گاها بعضی سوالات رو قسمت به قسمت جواب می دم تا از بحث پرت نشیم!

سوال امروزمون رو دوست عزیزمون پارسا پرسیدن به شرح زیر:


سلام من دارم گیتار می خرم ولی با حرف های مردم ویالون هم به دلم نشست

سلام دوست عزیز!

در درجه ی اول چیزی که در نهایت ساز شما رو مشخص می کنه خودتون و علاقه ی خودتونه! اگر شما می خواستین گیتار بخرین ولی با حرف مردم نظرتون رفته روی ویلن می شه گفت در واقع نه به گیتار علاقه داشتین نه ویلن! توصیه ی من اینه که سلیقه ی واقعیتون رو دنبال کنید. اگر بین دو ساز مردد هستید تکنوازی ها و ویدیو های بیشتری از اون سازها دنبال کنید، با نوازندگانشون صحبت کنید و در صورت امکان اجراشونو از نزدیک ببینید.بعضا تکنیک هاشون رو بررسی کنید. تجربه ی خودم رو بگم... شاید اگر می دونستم نوازنده هارمونیکا (سازدهنی) باید با زبونش ساز بزنه هیچ وقت سازدهنی نمی خریدم!!

خرید یک ساز بدون علاقه هیچ نتیجه ای نداره مگر تبدیل شدن اون ساز به بخشی ا ز دکور اتاق شما!


ومی ترسم گیتار هیچ موزیک باحالی نداشته باشه و می تر سم سخت باشه
و ویالون موزیک های باحالی داره و اون هم می ترسم سخت باشه


مقوله ای به اسم سختیو در نظر نگیرین چون تمام سازها سخت هستن اگر تمرین نشن و  اگر پشت گوش انداخته بشن. متقابلا  اگر تمرینات قدم به قدم یک استاد رو دنبال کنید در عین پیشرفت سختی اون ساز چندان به چشم شما نمیاد. بنابراین نه گیتار از ویلن سخت تره نه ویلن از گیتار. تمرین شما تعیین کنندس!


اتفاقا گیتار ساز  انعطاف پذیریه و سلیقه های متفاوتی رو پوشش می ده. چه شما بخواید بهنام بانی بخونید چه یه آهنگ کلاسیک معروف از بتهوون رو بزنید گیتار پاسخگوی شما هست.البته موزیک باحال بستگی به سلیقه ی فرد و تعریفش از باحال داره، اما گیتار سبک های زیادی داره و رو این حساب می شه گفت طیف وسیعی از سلیقه ها رو پوشش میده: پاپ - کلاسیک - فلامنکو - جز - بلوز - کانتری - راک - فانک - متال و ... .


واینو می دونم که سختی و اسونی گیتار و ویالون یکی است


دقیقا! بستگی به تمرین شما داره. جمع بندی کنم: تمرین کن! هر دوشون آسونن! و اگر تمرین نمی کنی، یکی از یکی سخت ترن!!


پاورقی من:

البته ویلن سازیه که نسبت به گیتار دیرتر به صدا در میاد! یعنی مثلااا اگر شما برای خوندن یه آهنگ ساده ی پاپ در گیتار به دوماه زمان نیاز دارین، برای زدن یه آهنگ ساده توی ویلن شاید شیش ماه زمان بخواید و حوصله بیشتری می طلبه. اما این مناقاتی با حرف قبلی من در زمینه سختی نداره. چنانچه شما تمرین نکنی چه تو گیتار چه تو ویلن گیر میفتی!! و چنانچه تمرین کنی بدون حس کردن سختی خاصی یادشون می گیرید، گیتار رو یکم زودتر به صدا در میارید و ویلن رو دیر تر!!